موسسه گنجینه سرزمین پارس

 از دیگر عناصری که در حد فاصل فضاهای مسکونی و محلات شهری و ارگ حکومتی در برخی  شهرهای سنتی دیده می­شود، میدان است که برخی از این میدان­ها در گذشته کاربری نظامیداشته و بعضی نیز در کنار مراکز حکومتی و اداری قرار داشته­ اند.

در شهر شیراز نیز در طول تاریخ و در دوره­های گوناگون از میدان­های زیادی نام برده شده که در این میان از برخی آن­ها، تنها نامی باقی مانده است. در دوره اتابکان نخستین بار از میدان سعادت نام برده شده که بین دروازه سعدی و دروازه اصفهان قرار داشته است. چنانچه در منابع تاریخی آمده است که در دوره حکمرانی آل اینجو، شاه شیخ ابواسحاق کاخ خود را در جایی ساخته که به میدان سعادت موسوم بوده است. میدان سعادت یا سعادت­آباد در دوره سلطان گورکانی در قرن هشتم هم­چنان وجود داشته است.                                                                                                            در منابع واسناد تاریخی دوران صفویه به طور کلی  محله­ای راکه در آن بناهای شاهی و حکومتی در آن ساخته شده بود به محله "میدان شاه" معروف می­گردید. چنان­چه یکی از محلات یازده­گانه در  بافت قدیمی شهر شیراز به نام محله میدان شاه نامگذاری شده است.

هم­چنین در منابع تاریخی از بازاری به نام بازار "داود خان" نام برده شده که یک دهنه آن به میدان

شاه منتهی می­شده است. علت نامیده شدن اطراف کل مشیر (چهار راه مشیر کنونی ) به محله میدان شاه نیز نشان دهنده این است که بناهای حکومتی در این مکان یعنی میدان شاه قرار داشته است .

 دوره زندیه - در دوره کریم خان زند بهترین و زیباترین قسمت شهر ناحیه ای بوده است که عمارات نو بنیاد وکیل درآن بنا گردیده بود. این قسمت در سمت شمال شهر قدیم شیراز  قرار گرفته و شامل بخشی از محله­های در شاهزاده و  میدان شاه است. هم­چنین کریم خان زند عدد دروازه­ ها را در شش دروازه مختصر نمود و درمقابل هردروازه میدانی وسیع ساخت و در آن درختان سایه دار غرس نمود.

هم چنین در این دوره از میدان علاف­ها نام برده شده که در شرق مدرسه خان قرارداشته است.

در دوره زندیه مسافرین پس از ورود به شهر از سمت دروازه اصفهان وارد بازار نوساز وکیل شده در طرف غرب این بازار میدان وسیعی قرار داشت که قسمت شرقی آن را میدان نقاره­خانه و بخش غربی آن را میدان توپخانه می­نامیدند.