موسسه گنجینه سرزمین پارس

پیربنو که در واقع کلمه اصلی آن پیربُن آب می باشد، محل مقبره و آرمگاه سیدمحمد مشهور به پیربناب( پیربنو) می باشد که در فاصله 15کیلومتری جنوب شیراز در کنار چشمه پرآب و گوارایی قرار گرفته است؛ در دامنه کوه چندین چشمه جریان دارد و آرامگاه در کنار آن قرار گرفته و دارای چندین اتاق و یک ایوان می باشد که روبه ویرانی می رود و در آن مزار عارفی به نام شیخ اقطع قرار گرفته است.

شیخ اقطع در زمان حیات خود در غاری مجاور آن معتکف بوده و پس از وفات در همان جا به خاک سپرده شده است. علاوه بر قبر شیخ اقطع، آرامگاه یکی از ایلخانان ایل قشقایی در دوره قاجاریه نیز در این آرامگاه قرار دارد.

مرحوم فرصت الدوله در کتاب آثارعجم درباره این شخص و چگونگی ایجاد این آرامگاه چنین نوشته است که برای محمدعلی خان-ایلخان قشقایی- واقعه مهمی پیش آمد، به قبر شیخ ملتجی می شود و اتفاقا از آن مهلکه خلاصی می یابد، این آرامگاه را مرمت نموده و وصیت می نماید چون اجلش فرا رسد در جوارشیخ دفنش کنند که در سال 1266 هجری فوت می کند، او را در جوار قبر شیخ به خاک می سپارند.

قبر منسوب به شیخ اقطع کتیبه ای ندارد ولی اشعاری که سراینده آن مرحوم داوری است بر سنگ مزار ایلخان قشقایی حک شده است، این محل به دلیل آب فراوان چشمه ها و فضای طبیعی، تفرجگاه مردم شیراز و حومه می باشد که آن را پیربنو می نامند.

برای رفتن به آن باید از شهرک میانرود عبور کرده و در حاشیه این جاده که روستاهای جنوب شیراز را به هم متصل می کند مقبره پیربنو قرار دارد، ساختمان این بقعه رو به ویرانی است و همت مسئولین و مردم شیراز و روستاهای همجوار را می طلبد که در مرمت این بنا تلاش لازم را بنمایند.