با جستجو در منابع تاریخی دوره قاجاریه به ویژه سفر نامه سیاحان خارجی که در این زمان از شیراز بازدید نموده اند همه آنها از جاده و خیابان سراسری نام بردهاند که از تنگ الله اکبر شروع شده و با شیب تندی مستقیما به دروازه شهر ختم شده است که احتمالا همان مسیر اصلی است که از دروازه اصفهان شروع شده و تا دروازه قرآن ادامه مییابد که در دوره حکومتهای قبل نیز به کرات از آن یاد شده (همان چهار باغ صفوی ) و در واقع همان مسیری است که پوشیده از درختان سرو و چنار بوده و باعث سر سبزی و خرمی این راه میشده است.
همچنین در ذکر وقایع سال 1250 تا 1264 (ه ق ) یعنی دوران سلطنت محمد شاه قاجار که حسین خان مقدم مراغهای از طرف وی به حکومت فارس منصوب و به لقب صاحب اختیاری سرفراز گردید چنین آمده است که وی دستور داد در خارج از دروازه باغشاه هر یک از اعیان فارس باغی احداث نموده و چهار خیابان از این دروازه شهر تا مسافتی به پهنای سی ذرع بساختند.
همچنین در سفر نامه مادام دیولافوا که در دوره قاجاریه از شیراز بازدید داشته همچنان از خیابان عریض و و طویلی نام برده که از تنگ الله اکبر شروع شده و به دروازه و حصار شهر منتهی میگردید که منظور وی همان چها باغ صفوی است که در این دوره نیز همچنان پا برجا و دایر بوده است. وی در سفر نامه خود تنها از کوچههای پر پیچ و خم در بافت داخلی شهر نیز یاد کرده است که به عنوان مسیرهای دسترسی و شبکه راههای ارتباطی مورد استفاده عموم مردم بوده است.