موسسه گنجینه سرزمین پارس

در دوره صفویه، شیراز شهری بوده آباد و پررونق و با جمعیت بسیار که بعد از اصفهان دومین شهر ایران به شمار  می­رفته است. چنانچه در پشت حصاری که گرداگرد شهر را فرا گرفته بود از خیابان­ها و شبکه ارتباطی نام برده شده که به دروازه های شهر منتهی می­شده است.

به موجب توصیفی که دو سیاح فرانسوی تاورنیه و شاردن از شیراز در دوره صفویه در سفرنامه های خود نموده اند حداقل سه خیابان در خارج از شهر شیراز وجود داشته که دو خیابان آن به دروازه­های شهر منتهی می­شده است­. یکی خیابانی بود که تقریبا از تنگ الله اکبر مدخل ورودی راه شیراز به اصفهان در شمال شهرآغاز شده و به دروازه اصفهان منتهی می­گردید و در طرفین این خیابان مشابه چهار باغ اصفهان، باغ هایی با سردر مجلل وکلاه فرنگی قرینه هم ساخته بودند.

خیابان دوم نیز چهار باغی بود که از ابتدای دروازه باغشاه تا مدخل باغ شاه یعنی در امتداد خیابان زند کنونی ادامه داشته و در دو طرف این خیابان نیز باغ ها و دیوارهای مستحکم احداث گردید و خیابان سوم، خیابانی است که به موازات خیابان اولی در سمت شرق و از خارج شهر به ساختمان بقعه مانندی منتهی می­شود که به نظر می­رسد منظور شاردن سیاح فرانسوی از توصیف این ساختمان بقعه مانند، آرامگاه سعدی شاعر نامدارایرانی بوده است.