موسسه گنجینه سرزمین پارس

در دوره قاجاریه پس از از انتقال پایتخت به تهران ،شیرازاز اهمیت افتاد وبه صورت یکی از شهر های درجه دوم در آمد. حصار زیبایی که کریم خان زند از سنگ وآجروگچ بنا کرده بود توسط آقامحمد خان قاجار فروریخت وخندق عمیق اطراف آن نیز به تدریج از گل ولای انباشته گردید ولی دروازه های شیراز همچنان در جای خود باقی بود.

در دوران قاجاریه گر چه در دوران کوتاه فرمانروایی حسینعلی خان قاجار(برادر کوچکتر فتحعلیشاه قاجار) بر شیراز وی سعی کرد حصار فرو ریخته شهر در زمان کریم خان زند رابا گل وچینه استوا رکند تا بتواند در مقابل سوار نظام دولت مرکزی قابل

پایداری باشد لیکن به نقل قول از سیاح انگلیسی سر رابرت کربورکه در این دوره از شیراز بازدید داشته چنین آمده است.

«باوجود ترمیم این حصار باگل وچینه توسط برخی حکام قاجاریه،این حصار خراب شده وخندق آن رانیز انباشته از گل ولای شده است.»

بنا بر این در دوران حکومت قاجاریه بافت اصلی شهر به وسیله حصاری از خشت وچینه محدود شده بود که عاقبت در اثر زلزله1239 (ه . ق ) این حصار از بین رفت وتنها

چند دیوار کوتاه از حصار در جنوب شرق شیراز باقی مانده بود واز آن سال به بعد هیچ گونه برج وبارو وحصاری در شیراز بر پا نگردید.

با گسترش وتوسعه شیراز در دوره بعد از دوران قاجاریه ،در یک صد سال اخیر هیچ گونه اثری از حصار وبرج وبارو در شهر شیراز دیده نمی شود ولی دروازه های ششگانه شیراز تا اواخر دوره قاجاریه وجود داشته است وحتی در اوایل دوره معاصر همچنان با همان نام ونشان خوانده می شود . امروزه مکان این دروازه های در بافت قدیم شهر در خاطره جمعی مردم باقی مانده است .