موسسه گنجینه سرزمین پارس

سومین مرحله در تحول تاریخی دروازه­های شیراز به دوران  صفویه باز می­گردد که با گسترش محدوده و حصار شهر به­ویژه در سمت شمال غرب و گشوده شدن «تنگ الله اکبر» یا همان دروازه قر آن کنونی در قسمت شمال همراه بوده است. در این دوره شهر شیراز دارای حصاری مستحکم وخندقی عمیق و دروازه نه گانه ای بود که هنوز هم به اسامی سابق خود یعنی دروازه اصطخر، دروازه موردستان دروازه بیضا، دروازه کازرون ، دروازه سلم، دروازه فسا، دروازه منذر، دروازه نو و دروازه سعادت خوانده می­شد.

البته بعدها در این دوره تغییراتی در تعداد و نام دروازه­ها رخ داده است از جمله «دروازه موردستان» یا «دروازه دراک موسی» به مناسبت احداث چهار باغ صفویه از این دوره به بعد دروازه باغ­شاه نامیده شد و دروازه اصطخر به دروازه اصفهان و دروازه سعادت که قبلا به دروازه فهندژ معروف بود به «دروازه سعدی» و دروازه سلم به مناسبت وجود بقعه شاه داعی به «دروازه شاه داعی الله» تغییر نام پیدا کرد .

شاردن سیاح فرانسوی که در اواخر دوره صفویه از شیراز بازدید کرده تنها از چهاردروازه کازرون، دروازه فسا، دروازه گوسفند (دروازه قصابخانه کنونی) و دروازه اصفهان یعنی در چهار جهت اصلی در سفرنامه خود نام برده است. از آن­جا که تا دوره کریم­خان زند تعداد در­وازه های شهر شیراز بین 10 تا 12 دروازه بوده است. احتمالا در دوره صفویه نیز همین تعداد دروازه در شیراز وجود داشته اما همانند این چهار دروازه مهم که در چهارجهت اصلی جغرافیایی از آن­ها نام برده بقیه اهمیت چندانی نداشته اند، لذا شاردن در سفر نامه خود تنها به چهار دروازه اشاره نموده است.