سومین مرحله در تحول تاریخی دروازههای شیراز به دوران صفویه باز میگردد که با گسترش محدوده و حصار شهر بهویژه در سمت شمال غرب و گشوده شدن «تنگ الله اکبر» یا همان دروازه قر آن کنونی در قسمت شمال همراه بوده است. در این دوره شهر شیراز دارای حصاری مستحکم وخندقی عمیق و دروازه نه گانه ای بود که هنوز هم به اسامی سابق خود یعنی دروازه اصطخر، دروازه موردستان دروازه بیضا، دروازه کازرون ، دروازه سلم، دروازه فسا، دروازه منذر، دروازه نو و دروازه سعادت خوانده میشد.
البته بعدها در این دوره تغییراتی در تعداد و نام دروازهها رخ داده است از جمله «دروازه موردستان» یا «دروازه دراک موسی» به مناسبت احداث چهار باغ صفویه از این دوره به بعد دروازه باغشاه نامیده شد و دروازه اصطخر به دروازه اصفهان و دروازه سعادت که قبلا به دروازه فهندژ معروف بود به «دروازه سعدی» و دروازه سلم به مناسبت وجود بقعه شاه داعی به «دروازه شاه داعی الله» تغییر نام پیدا کرد .
شاردن سیاح فرانسوی که در اواخر دوره صفویه از شیراز بازدید کرده تنها از چهاردروازه کازرون، دروازه فسا، دروازه گوسفند (دروازه قصابخانه کنونی) و دروازه اصفهان یعنی در چهار جهت اصلی در سفرنامه خود نام برده است. از آنجا که تا دوره کریمخان زند تعداد دروازه های شهر شیراز بین 10 تا 12 دروازه بوده است. احتمالا در دوره صفویه نیز همین تعداد دروازه در شیراز وجود داشته اما همانند این چهار دروازه مهم که در چهارجهت اصلی جغرافیایی از آنها نام برده بقیه اهمیت چندانی نداشته اند، لذا شاردن در سفر نامه خود تنها به چهار دروازه اشاره نموده است.